Osz kurde, chcę ci się tyle pisać
:-)

Po dłuższej przerwie umieszczam rozdział 3 : ].

***
Shigure otworzyła drzwi od domu i od razu je zamknęła. Rodziców jeszcze nie było, ale jej wszystko było teraz obojętne. Rzuciła klucze na szafkę i udała się do swojego pokoju. Tam upuściła kawałek lusterka na ziemię, kopnęła ze złości róg łóżka, po czym położyła się na nie i wybucha płaczem. Płakała tak przez 10 minut. Kiedy już jej przeszło usiadła na rogu łóżka i podniosła z ziemi kawałek lusterka. Przyjrzała mu się i doszła do wniosku, że miejsca wyłamań idealnie pasują  do tego znalezionego na strychu. Wyciągnęła je z szuflady i połączyła z tym pierwszym. Idealne dopasowanie, ale coś jej się nie zgadzało. Wyciągnęła z kieszeni spodni zdjęcie zamordowanej kobiety, które dał jej tamten mężczyzna. Obejrzała je dokładnie. Prócz wcześniejszych połamań nic szczególnego nie zauważyła. Nagle zadzwonił jej telefon.
- Halo ? - spytała starając się, by jej głos nie załamał się przez płacz.
- Pani Shigure Kuze ? - spytał męski głos
- Tak.
- Była pani przyjaciółką zamordowanego, Hidekiego Mitsui ?
- Zgadza się...
- To przykre, ale mamy dla pani informacje o zamordowanej kobiecie. Wiemy, że jesteś doświadczona w kryminalistyce, więc może nam pomożesz w tej sprawie ?
- Oczywiście, kim ona była ?
- Nazywała się Megumi Kurosawa. Pracowała jako kelnerka w różnych barach. Nigdy nie była karana, ale nasi technicy zbadali jej krew. Miała niski poziom acetylocholiny, a epinefryny wysoki. Tak jak u pilotów kamikadze. Dowiedzieliśmy się też wielu rzeczy po sekcji zwłok, ale lepiej, żeby pani sama się im przyjrzała.
- Dobrze, przyjdę do was.
Rozłączyła się, położyła komórkę i połączone kawałki na łóżko i podeszła do lustra. Musiała się trochę ogarnąć, bo przez ten płacz miała strasznie rozczochrane włosy. Nigdy nie dbała jakoś o swój wygląd. Nie obchodziło ją to. Przeczesała dokładnie włosy i związała je w koński ogon. Wychodząc z pokoju zabrała ze sobą połączone kawałki lusterka. Po dwudziestu minutach dotarła do biura detektywistycznego. Na jej drodze pojawił się policjant, który stwierdził wtedy, że jest starszy od niej o dwa lata.
- Dobrze, że już jesteś. Chodź ze mną.
Zaprowadził ją do laboratorium gdzie byli wszyscy technicy i jeden doktor. Na stole leżały zwłoki kobiety.
- Jeśli będziesz miała odruchy wymiotne, to nam powiedz. Zapewne widzisz takie coś po raz pierwszy. - powiedział doktor.
- Tak, widzę zwłoki po raz pierwszy, ale spokojnie. Nic mi nie będzie.
Po tych słowach podeszła bliżej do ciała. Założyła rękawiczki i odsunęła włosy kobiety z twarzy. To ładnie. Nie miała prawego oka.
- Mam nadzieję, że znaleźliście te oko ?
- Tak, jest tutaj. - technik wyciągnął oko z słoika i podał Shigure. Dziewczyna dokładnie je obejrzała.
- Poziom elektrolitów i glukozy jest normalny, ale widzę jaskrę, a ludzie wierzą, że trawka spowalnia chorobę. A ona obniża tylko ciśnienie krwi w oku i to jest działanie chwilowe. Jeśli używała narkotyków od dawna to jej reakcje mogły być spowolnione i nie udało jej się obronić przed napastnikiem, bo była na haju.
Odłożyła oko do słoika i obejrzała głowę kobiety. W części ciemieniowej miała sporą dziurę.
- To nie jest ślad pocisku z pistoletu ... - powiedział nagle doktor.
- Wiem. Broń większego kalibru jest zakazana, a to wygląda mi na ... kawałek drewna.
Ten sam technik automatycznie podał jej drewniany kołek. Dziewczyna długo obracała go w palcach i przyglądała mu się. Później spojrzała jeszcze raz na dziurę w głowie i przeniosła oczy na doktora.
- Kołek utkwił miedzy półkulami mózgowymi. Działał jak tampon, więc czasowo utrzymał ją przy życiu. Mam nadzieje, że sprawdziliście już jej paznokcie ?
- No... jeszcze nie...
Shigure od razu pobrała próbki spod paznokci. Po analizie stwierdziła, że to czyiś naskórek i coś jeszcze. Wyniki podała technikom. Chyba wiedzieli co mają robić, bo udali się do swoich laboratoriów. Dziewczyna podeszła jeszcze raz do ciała Megumi i zmierzyła je wzrokiem. Miała pianę na ustach i dziwny siniak.
- Piana przy ustach może świadczyć o obrzęku płuc. Świeży siniak wokół klatki piersiowej może pochodzić od liny. Pod paznokciami znalazłam nie tylko czyiś naskórek, ale także jakieś włókno. Wygląda mi to na sizal, z którego produkuje się liny. Wygląda na to, że morderca był zawodowcem. W dodatku pracował w szybie kopalnianym. Ten drewniany kołek to drzewo daglezji z kawałkami jakiegoś minerału. Przypuszczam, że to kwarc albo fluoryt. Zaraz... jaki zawód miał morderca Hidekiego ?
- Produkował liny, ale nic nam nie wiadomo o tym, aby pracował w jakieś kopalni. - odpowiedział policjant.
- Czyli będę musiała zbadać to sama. Zawieziecie mnie do szybu kopalnianego, gdzie mieszkają tylko i wyłącznie nietoperze ?
- Jasne, chodź ze mną.
Shigure wyszła z budynku razem z policjantem i wsiadła do radiowozu. Wyjechali z miasta i po piętnastu minutach byli przed szybem. Miejsce było opuszczone. Wyglądało jak pustynie z Las Vegas. Wejście do kopalni wydawało się zawalone, ale kiedy podeszło się bliżej przed oczami ukazywał się zakręt w głąb tunelu. Shigure zapaliła latarkę i weszła do środka. Policjant poszedł w jej ślady. Wewnątrz szybu śmierdziało śmiercią. Dodatkowo było pełno nietoperzy. Im dalej szli, tym smród narastał.
- Wydaje mi się, że tutaj leży jakieś ciało. - szepnęła Shigure. - Poczekaj, pójdę to sprawdzić.
Dziewczyna weszła dalej. Musiała zakryć sobie nos i usta ręką, bo woń unosząca się w powietrzu była nie do zniesienia. Oświetlała latarką każde miejsce, ale nic nie znalazła. Zrezygnowana odwróciła się w stronę policjanta. Zrobiła to tak gwałtownie, że zakręciło jej się w głowie i zrobiła lekki krok w tył. Nadepnęła na coś miękkiego. Natychmiast oświetliła to miejsce. To była ludzka ręka. Przywołała gestem ręki policjanta, aby pomógł jej odgarnąć kamienie i po kilku minutach ich oczom ukazało się ciało mężczyzny.
- Ciało leży w nienaturalnej pozycji. - stwierdziła Shigure. - Ktoś, kto macał przy tym palce zamordował go wcześniej, a zwłoki wrzucił tutaj.
Po tych słowach pochyliła się i odsunęła koszulkę martwego. Ale jej uwagę nie przykuły ślady na klatce piersiowej, a to, co leżało obok ciała. Pudełko po xanaxie na 100 tabletek i folia po heroinie. Zapakowała to do specjalnej torby i podała policjantowi. Teraz skierowała wzrok na ciało mężczyzny. Zauważa ślady kleju na nadgarstkach czyli denat był skrępowany taśmą. Nagle spojrzała na skalne ściany. Coś jej nie pasowało. Oświetliła je latarką i zauważyła ślady krwi. Pobrała próbki. Wsadziła bagietkę do specjalnego flakonu i podała swojemu towarzyszowi. Teraz mogła zbadać klatkę piersiową martwego. Było widać wyraźny ślad pocisku od pistoletu. Pocisk uszkodził tętnicę brzuszną i przeszedł na wylot. Mężczyzna się wykrwawił.
- Cholera, broń jest kalibru 9mm. Coś mi się wydaje, że narzędzie zbrodni jest pod ciałem. Pomóż mi je przenieść.
Razem z policjantem przesunęła ciało obok. Miała racje. Leżał tam pistolet. Shigure wzięła go do ręki i obejrzała.
- To Beretta M92FS zrobiona ze stali nierdzewnej. Używa ją tylko policja z oddziału pancernego, więc skąd ona się tu wzięła. Dobra, wszystko już przeszukane. Ty dzwoń po ekipę, musimy dać to ciało dla doktora. Przeprowadzi sekcję zwłok i dowiemy się więcej.
Policjant zadzwonił po ambulans i po godzinie ciało leżało już w laboratorium i było badane przez doktora.
- I jak zginął ? - spytała Shigure.
- Ma wiele ran, ale śmierć spowodował strzał w klatkę piersiową. Wykrwawił się i wtedy zmarł. Ciekawostką jest to, że ciało nie zostało przyciągnięte do szybu. Zamordowano go na miejscu. Nie ma żadnych innych śladów na ciele prócz oczywiście ran.
- Ciekawe, stąd te krople krwi na ścianach w kopalni. Dobra, czy ubrania i dokumenty zostały zabezpieczone ?
- Ubrania tak, ale nie miał przy sobie żadnych dokumentów. Technicy sprawdzają właśnie jego DNA i spróbują porównać do jakiegoś w bazie danych.
- Tak więc zaglądnę do nich. - powiedziała Shigure i udała się do jednego technika. Badał właśnie próbki krwi.
- I jak, wiecie kim on był ?
- Nic nie wiemy. Nie ma go w bazie danych cywili, ani w kartotece kryminalnej. Nigdzie...
Niespodziewanie Shigure zemdlała. Znajdowała się w dziwnym miejscu. Skądś pamiętała te uliczki. Wydawało się jej, że jest w dzielnicy Kioto, Gion Kobu. Najdziwniejsze było to, że ludzie przez nią przechodzili. Tak jakby była duchem. W ogóle nie zwracali na nią uwagi. Nagle zauważyła znajomą kobietę. Tak, to była ta nieznajoma, która nęka Shigure od jakiegoś czasu. Jednak wyglądała znacznie młodziej, ale sukienkę miała taką samą. Kobieta stała i przyglądała się wystawą kimon w sklepie. Po chwili podeszła do niej mała dziewczynka.
- Przecież to ja ... - powiedziała do siebie Shigure.
Mała zwyczajnie jej nie zauważyła, bo podskakiwała radośnie i wpadła na nieznajomą. Kobieta popatrzyła na nią ze złością.
- Uważaj, jak chodzisz, dziecko. Jeszcze zrobisz komuś krzywdę !
Dziewczynka pokazała jej język i podniosła prawą rękę, w której trzymała telefon komórkowy. Zamachnęła się i rzuciła nim prosto w prawe oko. Kobieta szybko przykryła rękoma to miejsce i upadła bezwładnie na kolana. Dziewczynka stała nad nią i śmiała się. Nieznajoma podniosła głowę, spojrzała na nią i powiedziała przez zaciśnięte zęby:
-  To początek... ja wrócę... bądź przeklęta...

Shigure ocknęła się w prosektorium. Stał nad nią doktor i kilku techników.
- Wszystko w porządku ? - spytał jeden z techników.
Shigure nie odpowiedziała. Zamiast tego wpatrywała się w ciało zamordowanej kobiety, które leżało na przeciwko jej na stole operacyjnym. Coś leżało obok jej ręki. Dziewczyna powoli wstała z krzesła i podeszła do ciała. To była kolejna część z lusterka. Shigure wzięła je do ręki i odwróciła się do reszty.
- Ja muszę wracać do domu. Jestem zmęczona, a na pewno sami rozwiążecie do końca sprawę Megumi.
Po tych słowach wyszła z budynku i udała się w stronę swojego domu. Rodziców nadal w nim nie było. I dobrze. Myśli, które plątały się w głowie dziewczyny wolała rozwiązać sama. Poszła do swojego pokoju i usiadła na łóżku. Czyli właśnie to wydarzyło się jedenaście lat temu. Shigure zabiła tą kobietę. I jeszcze śmiała się z niej.
- To dlatego ona chce zemsty... Czemu byłam takim głupim dzieckiem... Jak rozwiązać tą sprawę ? - mówiła sama do siebie. Nagle jej myśli przerwał dziwny odgłos dochodzący z szafy. Tak jakby ktoś szeleścił tam workiem. Shigure nie chciała tam podchodzić. Strasznie się bała. Automatycznie wzięła do ręki kawałek lusterka i połączyła z resztą. Po tym odgłosy w szafie ucichły. Dla pewności wolała sprawdzić, czy aby na pewno nic tam nie ma. Rozsunęła drzwi i obejrzała wnętrze. Nic. Pustka. Zamknęła je z powrotem i odwróciła się. Coś się zmieniło. Pościel na jej łóżku była rozwalona. Poduszka leżała na ziemi, a spod łóżka wystawała zakrwawiona ręka.
- O nie... Nie... To nie prawda. To tylko moja wyobraźnia ... - mówiła Shihure i zamknęła oczy. Nagle coś usłyszała. Otworzyła oczy i spojrzała w stronę ręki. Ruszała się. I to już nie była wyobraźnia dziewczyny. Ramie wysuwało się co raz dalej. Po chwili pokazała się też druga ręka. A zaraz po niej wysunęła się głowa z długimi czarnymi włosami...


C.D.N


Uff... Ciężko mi było napisać ten rozdział. Głównie ze względu na sprawy kryminalne. Musiałam je wymyślić, żeby były ciekawe i takie tam. Kiedy następny rozdział ? Tego nie wiem, ale wiem, że niedługo. Za jakieś 5 dni, może tydzień.

Ostatnio edytowany przez Kimiko (2010-08-17 14:16:30)

Hmm czytam to, podziw za wymyślenie, ciekawie sie to czyta, tylko jedno mnie trapi, że nagle bohaterka z niewinnej dziewczynki stała sie detektywem znającą na broni, kryminalistyce, medycynie itp coś w stylu CSI

Ależ ona nie było niewinną dziewczynką. Od zawsze znała takie rzeczy i w ogóle. Tak jak ja xD.

No nareszcie ! : D

Tylko zmuszony jestem później przeczytać, zaraz mam spotkanie z frapsem : /

Weź ty przestań pisać po graniu w te Siesaj ! xd

Nie no, fajny nawet taki mały wątek kryminalny. Tylko ta cała Shigure, to jak członek STARS'ów się zachowuje, albo i lepiej. Już nawet ten policjant, co to od niej nieco straszy, wydaje się być mniej obcykany w tych sprawach (a to przecież jego zawód). Z resztą, wszyscy oni robią takie wrażenie xD

Pod koniec już myślałem, że ktoś będzie chciał ją wrobić w jakieś morderstwo, ale jak wylazły czarne kłaki to już załapałem xd

Ostatnio edytowany przez Slim (2010-08-17 22:27:34)

Geniusz! To jedna z najlepszych opowieści jakie czytałem. Pomysł z połączeniem horroru i kryminału jest genialny. Czekam na następny rozdział z zapartym tchem...

I git, czekamy na następne części